HerinneRing 01304 - 17 april 2006
Niet zo netjes
Zoals zo vaak willen intenties en de feitelijke uitwerking wel eens behoorlijk uit de pas lopen. Bijna dagelijks zien we hiervan voorbeelden voorbij komen. Ondanks vele goede bedoelingen, regels en reglementen gaan er dingen mis , soms zelfs goed mis. Het deftige bestuur dat ik u gisteren liet zien, had ongetwijfeld ook NETJES hoog in het vaandel staan. Nam niet weg dat de begraafplaats bij hevige regenval veranderde in één grote waterplas, waar men nauwelijks met droge voeten een graf kon bereiken. We praten hier natuurlijk over een lang voorbij verleden, want inmiddels is de begraafplaats behoorlijk aangepast en behoren die problemen tot de voorbije tijd. Zeker op momenten dat er een begrafenis in de planning stond, wilde toentertijd het grote pad naar achter nog wel eens vol water staan, zo zeer dat dat toch eigenlijk niet kon. Nou is het een bekend feit dat water altijd naar het laagste punt stroomt, kennis die ook bij de medewerkers van de begraafdienst bekend was. Dus toog men, voorzien van een lange ijzeren staaf, naar de meest dramatische plekken op het pad. Daar dreef men met grote kracht de staaf schuinweg diep in de grond. En onder de kreet: "Zwemmen!!!" borrelde dan het pad leeg en een graf vol. Heel effectief, maar NIET netjes.
Zoals zo vaak willen intenties en de feitelijke uitwerking wel eens behoorlijk uit de pas lopen. Bijna dagelijks zien we hiervan voorbeelden voorbij komen. Ondanks vele goede bedoelingen, regels en reglementen gaan er dingen mis , soms zelfs goed mis. Het deftige bestuur dat ik u gisteren liet zien, had ongetwijfeld ook NETJES hoog in het vaandel staan. Nam niet weg dat de begraafplaats bij hevige regenval veranderde in één grote waterplas, waar men nauwelijks met droge voeten een graf kon bereiken. We praten hier natuurlijk over een lang voorbij verleden, want inmiddels is de begraafplaats behoorlijk aangepast en behoren die problemen tot de voorbije tijd. Zeker op momenten dat er een begrafenis in de planning stond, wilde toentertijd het grote pad naar achter nog wel eens vol water staan, zo zeer dat dat toch eigenlijk niet kon. Nou is het een bekend feit dat water altijd naar het laagste punt stroomt, kennis die ook bij de medewerkers van de begraafdienst bekend was. Dus toog men, voorzien van een lange ijzeren staaf, naar de meest dramatische plekken op het pad. Daar dreef men met grote kracht de staaf schuinweg diep in de grond. En onder de kreet: "Zwemmen!!!" borrelde dan het pad leeg en een graf vol. Heel effectief, maar NIET netjes.
<< Homepage