HerinneRing 06246 - 30 november 2005

Excelsior

Ditmaal twee foto's uit het verleden van één van de plaatselijke muziekverenigingen n.l. Excelsior. Dat we hier spreken van een muziekvereniging is wel nodig, want er heeft ook nog een voetbalvereniging en een zangvereniging bestaan met diezelfde naam.
Maar goed, hier werd duidelijk niet gevoetbald, maar gemusiceerd.
Het gaat ons even om de locatie.
Waar stond dit podium, zo te zien met openslaande deuren en een oploop, opgesteld?
Iets dergelijks kennen we uit de Haal, maar daar was die constructie nog gedeeltelijk van doek. Wellicht is dit later aangepast en voorzien van een bestendiger dak?
Help ons met het juist plaatsen van deze bühne.
Was het ook de Haal en (achter) welk huisnummer dan?
Zoals altijd kunt u de foto's vergroten door op het plaatje te klikken.
Zeker voor het kleinste exemplaar is dat aan te bevelen als u de muzikanten erop nog wil herkennen. Alle namen werden in het verleden al uitgezocht, dus dat is klaar.

HerinneRing 02731 - 29 november 2005

Het Polderhuis

(vervolg op 28 oktober)
Waar zouden we zijn zonder de inbreng van onze trouwe lezers?
Het Polderhuis staat er sinds 1925, want dat staat op de gevel, zoals ons door een welwillende donateur werd medegedeeld, nadat hij er even was langsgefietst. Het betekent dus dat de informatie bij deze foto, die op 13 januari 1929 zou zijn gemaakt, niet klopt. Het Polderhuis was toen al gebouwd en de boerderij al afgebroken.
Met dank aan de eenzame fietser.

(razendsnelle vervolg op 29 november)
De foto van OSV (HerinneRing 04400) laat rechts voor Piet Dil zien.
Ene Piet Kleijn heeft nog nooit in OSV gespeeld.
Onze dank voor deze info.

Nog een keertje Zuideinde 398.
(vervolg 20 november, alweer een ingezonden stuk)
>> Het huis met de gevelsteen met twee vissen zou dus het huis zijn van de vissersman Hein de Jong (zie ook 17 november jl. en daarna)
Maar we zijn er nog niet, want nu komt de visserman Hein de Jong aan de beurt. Als je wat van familienamen/geschiedenissen wilt weten, dan ga je ook even praten met Jelle Brinkhuijsen.
En zowaar, “niks Hein de Jong”, zegt Jelle al na een klein minuutje. “In dat pandje Zuideinde 398 heeft wel een familie Jong gewoond; zonder de ervoor dus. De vader, Pieter Jong geboren in 1866, was inderdaad een visserman, getrouwd met Grietje Duijvis. Samen kregen ze vijf kinderen: Albert, Dirk, Piet, Jan en Aaltje”.
Die familie Jong blijkt in 1897 naar een woning op de Oostzanerdijk te zijn verhuisd en daarna, in 1904, richting Zaandam.
De verwisseling “de Jong” en “Jong”, nou dat kan. Er zit al meer dan 100 jaar tussen en tijd vervaagt de herinnering. Tussen “Hein” en “Pieter” zit wèl een groot verschil. Ook door de tijd en de vervagende herinnering?
Maar dan komt nog eens dat de familie Jong in 1897 van het Zuideinde is verhuisd naar de Oostzanerdijk. Is dan die foto van de vissersboot OZ 2 in het haventje van Durgerdam verkeerd gedateerd. Moet 1899 misschien 1896 of 1897 zijn??? <<
Tot zover onze mailer.

Toch zien we hier nog waarheidsmogelijkheden: de verkoper van de fuiken zou best eens zoon Pieter geweest hebben kunnen zijn. En die boot...., die lag daar gewoon nog in 1899, dat stond zwart op wit en dan is het waar (of toch niet?).
Het verhaal, dat begon met de foto van de OZ 2, is vast nog niet afgelopen.
En als we meer weten: “U hoort van ons”.

HerinneRing 04400 - 28 november 2005

OSV met een klein smetje

OSV-maar in welk jaar???

achterste rij vlnr
1 Scheidsrechter Slüter; 2 trainer Arend van der Wel;
3 Jo Göbel; 4 Rein Engel (keeper); 5 Ally Onrust; 6 Jan de Boer;
7 grensrechter Siem Keijzer;
8 Siem Veen; 9 Siem de Lange; 10 Piet Schaft;
11 Hr Jelles, masseur;
voorste rij vlnr
12 Gersie Meijn; 13 Cor Kinnegin;
14 Jan Dil en 15 Piet Dil (broers)
of was dit Piet Kleijn? (voor een grotere versie op de foto klikken)
(antwoord: zie 29 nov 2005)

We willen niemand te kort doen. We zoeken voor deze foto nog het jaartal en uitsluitsel over die meest rechtse knielende persoon op de voorste rij.
Wie helpt?

Historisch Bekeken (45) - 27/11/2005

Badderen in de tobbe

Tegenwoordig kun je heerlijk badderen in je eigen ligbad met whirlpool of relaxen in je sauna of stoombad, met een hele lading potjes, flesjes en tubes. Hydraterend badschuim met jojoba-olie, bodylotion met huidverstevigende vitaminecomplexen, conditionerende shampoo en badzouten met lavendel en stimulerende mineralen. Dan hadden we het vroeger toch een stuk makkelijker: gewoon een tobbe en een stuk harde sunlightzeep.

Lampetkan
M’n oma had vroeger nog een wasstel, een lampetkan met kom, op de slaapkamer staan. Met het water uit de kan kon je dan je gezicht en je handen boven de kom wassen. De rest van het lichaam hoefde meestal niet gewassen te worden. Met de lampetkan kon je het water bij de pomp of uit de waterput ophalen en de kom zorgde voor de afvoer van het smerige water. Eeuwenlang heeft het zo kunnen functioneren. Zelf ben ik geboren in het tijdperk van de waterleiding. In Amsterdam was in de negentiende eeuw het drinkwater zo’n groot probleem geworden dat in 1853 de Amsterdamse Duinwaterleiding Mij van start ging. En het Provinciaal Waterleidingbedrijf Noord-Holland PWN is pas in 1920 opgericht. In 1949 is dan ook 97,6 procent van alle woningen in onze provincie op het waterleidingnet aangesloten.

045 Dobberen in de tobbe
Foto Bram Veenman

De koude kraan
Als kind wasten we ons altijd onder de kouwe kraan met een stuk harde zeep. Maar er waren ook mensen die zachte, groene zeep gebruikten. De harde zeep zat meestal met drie stukken aan elkaar en voor gebruik moest je dan één van de stukken ervan afbreken. De zachte zeep kocht je gewoon los bij de kruidenier, een paar huizen verderop. Daar werd je zeepvaatje met een grote lepel opnieuw gevuld vanuit een grote ton met groene zeep. Een of twee keer per week werden ook de haartjes boven de gootsteen gewassen. Hangend boven het aanrecht mocht je je haar eerst natmaken en inzepen en daarna kon je met je hoofd voorover boven de gootsteen hangen. Mijn moeder of vader spoelde dan met een steelpannetje met water weer de shampoo uit je haar. Ik zie mezelf nog zo staan, met mijn handen voor mijn ogen om te voorkomen dat de shampoo in je ogen kwam. Want die rotzooi kon gemeen prikken. Gelukkig werd er wel lauwwarm water gebruikt, eerst opgewarmd op het fornuis.

Zondagmorgen
Op zondagmorgen was het voor ons de tijd voor de wekelijkse grote wasbeurt. De zinken teil werd dan in de kamer, ’s winters lekker bij de kolenkachel, gezet en een emmer met water werd op het fornuis warm gestookt. En daarbij werden we zo goed gepoetst en geschrobd zodat we er weer een hele week tegenaan konden. Als je wat ouder werd en niet meer in de teil paste, dan mocht je met je oudere broers en zusters en met je ouders mee naar het badhuis. De teil bleef dan dienst doen als wastobbe voor de grotere kledingstukken, dekens en dergelijke. Maar het was in de zomer ook ideaal speelgoed in de tuin. Als goede Hollander moet je als kind tenslotte vooral met water (en prut) spelen. En op zekere tijden je familie en vriendjes natgooien. Dergelijk gedrag zal ongetwijfeld van alle tijden zijn. De teil is dat in ieder geval niet. De enige teiltjes die je nu nog ziet, staat in de tuin met geraniums en viooltjes.

Deze tweewekelijkse rubriek is eerder verschenen in het Noord-Amsterdams Nieuwsblad en het Zaans Stadsblad en wordt verzorgd door Rob Veenman van de Oudheidkamer Oostzaan, bereikbaar via r.veenman@vpcconsult.nl en via postbus 558, 1440 AN Purmerend. Tips, verhalen, meldingen over historische activiteiten en dergelijke zijn van harte welkom.

HerinneRing 03034 - 26 november 2005

(Over)opa, dat is een gelukkie

Tja, dan heb je een prachtige oude foto van je overopa en dan staat ie daar prominent te wezen met alleen zijn rug erop. En een andere had ze niet. Nou, wij wel. Eventjes lekker zitten, koppie koffie erbij en vertellen wat je weet over die oude foto heeft dan zo zijn voordelen.

Tijdens dit gesprek viel ook de bijnaam van de sluiswachter: Ouwe Does. Zo konden we in ons archief op zoek, want hem waren we al eerder tegengekomen.
Ook op een plaatje van het Oostzaan's straatleven; Op de Sluis; vlnr 1 Daan van de Stad; 2 Oude Does = Willem Does = Willem Kuiper = sluiswachter; 3 Schele Jan; 4 NN Gedeking; 5 Klaas Kuiper; 6 Jan Buis; op de achtergrond 7 Annie Keizer; 8 Jans van Wies.
Links zien we café 't Sluisje met daarnaast groentewinkel Buth; Jan Buis is waarschijnlijk de vader van Henk Buis, maar of dat waar is? We noteren dit soort opmerkingen maar, er is altijd wel weer iemand die het zeker weet of het kan ontkennen.
En mevrouw Vis? Die heeft nu een foto van haar overopa, van voren.

060313 - inmiddels is ook deze naam bekend: 3 Jan Gediking (zie verder 13 maart 2006)

HerinneRing 04752 - 25 november 2005

De opa van mijn vader

Het houdt maar niet op met afleidingen vanwege het bottertje van Oostzaan.

Gister sprak ik de fotograaf van het huisje met de 'Visjes" op het Zuideinde. Al pratende werd mij verteld dat de huidige bewoners al eens langs waren geweest in de oudheidkamer met oude foto's, o.a. over het sluisje. En toen viel meteen het kwartje.
Die mevrouw had me verteld over haar overgrootvader, die nog sluiswachter was geweest op de Oostzanerdijk. Ze had zelfs nog een mooie oude foto, waarop "de opa van mijn vader" bezig is met de bediening van de sluis. Deze opname dateert van het begin van de vorige eeuw en de sluiswachter heette: Willem Kuiper. Het lijkt voor de hand te liggen dat Willem Kuiper en Hein de Jongh menig woordje hebben gewisseld en misschien viel er ook nog wel eens een maaltje vis in de richting van de sluiswachter.

HerinneRing 06206 - 24 november 2005

Binnen afzienbare tijd - Kerkbuurt 1

Een afbeelding om nog eens goed in je op te nemen. Want dit hoort nu al tot het verleden, immers de school is voorgoed verdwenen. Over niet al te lange tijd zullen echter ook dit hoekpand en de daarachter gelegen panden van drukkerij van Wijk plaats gaan maken voor de "vooruitgang".
Dat lang niet iedereen dit als vooruitgang zal bestempelen, zal duidelijk zijn. Voor velen doet het zeer hun dorp, maar vooral hun herinnering aan het Oostzaan van hun jeugd, te verliezen. Dat is een ding dat zeker is, we horen het maar al te vaak. Of de veranderingen ook verbeteringen zullen zijn is nog maar helemaal de vraag. Je kan er in geloven, maar méér, op dit moment, ook niet. Was het vroeger dan allemaal beter? In sommige opzichten wellicht, maar zeker niet in alles. En zo komen we dus niet verder dan de weging. Het kan beter worden, maar misschien ook niet, het was beter, maar soms ook niet. De kogel is echter door de kerk, het nieuwe centrum wordt gerealiseerd. En dit plaatje behoort straks in zijn geheel tot de historie van Oostzaan.

HerinneRing 06138 - 23 november 2005

Kerkstraat thv de boerderij van de Dood

Soms zijn foto's nog niet eens zo oud, zelfs al uit de tijd van de kleurenopnamen.
Toch laat deze afbeelding een tijd zien die allang achter ons ligt en een ademt hier een sfeer uit die niet meer terug zal komen.
Oostzaan was ook toen al bezig te veranderen. Nieuwe buurten waren gepland of al in aanbouw, zelfs al gebouwd.
Deze "achterom" laat echter een deel van de Kerkstraat zien, waar toen, in de zestiger jaren van toch alweer de vorige eeuw, nog best sprake is van een landelijke sfeer.

HerinneRing 06165 - 22 november 2005

Harde wind vannacht?

Jazeker, zowel in tijd als qua locatie zijn we een eind opgeschoven.
Na al die boten van de laatste dagen zeilen we dwars door het dorp naar het noorden, het Noordeinde om precies te zijn.

Links zien we de nrs 74 en 72, maar het gaat ons in dit geval om het spandoek dat aan de overspanning over de weg is bevestigd.
Op dit doek staat met grote letters:

HET WATER O JEE
MAAR HET VIEL MEE

De overspanning is versierd en zowel rechts als links menen we Nederlandse vlaggen te ontwaren. Er viel iets te vieren.
Als eerste schoot ons de watersnood te binnen, zoveel jarige herdenking?

Spannender was de echter de suggestie van één van onze influisteraars:
in de oorlog hebben de Duitsers herhaaldelijk gedreigd de hele polder onder water te zetten.
Menig Oostzaanse huismoeder sidderde bij die gedachte en dat zal, zij het meestal in grotere stilte, bij de vaders niet anders zijn geweest.
Dat van die opluchting uiting is gegeven na de bevrijding is nog niet zo'n gekke gedachte.
Wie oh wie kan het zich nog echt herinneren en uitsluitsel geven of we hier de plank hebben misgeslagen? Was het direct na de bevrijding in 1945 of een jaartje later bij de eerste herdenking? Mail en deel (uw kennis of dat van UW influisteraar).

HerinneRing 01105 - 21 november 2005

Hoe ver moet je het zoeken?

Soms zie je het meest voor de hand liggende over het hoofd, want wat te denken van ons eigen Jol-archief?
Gelukkig zijn er dan altijd mensen om ons heen die hun ogen en oren niet in de zak hebben en wel even spitten in de annalen et voilà:

Uit: Jol-0401f - middelen van bestaan
geschreven door J de Boer in november 1987

"Ook de visvangst op de Zuiderzee was van de betekenis. Omstreeks 1850 waren er 7 botters die op de Zuiderzee en het IJ in het voor- en najaar visten op haring, 's zomers op bot en 's winters op spiering. In 1897 was het met de Zuiderzeevisserij afgelopen."

Waar Jan de Boer deze kennis vandaan haalde, weten we nog niet, maar dat is dan weer een mooie opdracht. Hij heeft het blijkbaar gevonden en dan kunnen wij het ook.
Hij was gemeentesecretaris in Oostzaan en je zou kunnen zeggen de voorloper van de oudheidkamer in z'n uppie. Wat had de man een grandiose verzameling foto's en kennis verzameld toen het woord oudheidkamer nog moest worden uitgevonden.
Talloze boekjes (reeds lang uitverkocht) over oud Oostzaan zijn van zijn hand verschenen.

HerinneRing 06162 - 20 november 2005

De vis wordt duur betaald - Zuideinde 398

(ingezonden door een trouwe lezer)
>>
En dan ga je een keertje kijken op het Zuideinde en dan zie je dat het huis van Engel, de klompenboer nog steeds bewoond wordt door de familie Engel. Zowel aan de noord als aan de zuidkant wordt het belend door een houten huis met een puntgevel.

Vanuit het eerdere verhaal richt je dan je belangstelling op nr. 398 aan de zuidzijde.
Een mooi goed in de verf staand houtenhuis met een puntgevel en op de top een echte makelaar. En dan zie je vissen overal. Op de voorgevel een mooi gekleurde vis; op de kop van de aanbouw een wit zwarte vis als makelaar en zelfs op de brievenbus een tekst met “De Twee Vissen”.

De Ring van HerinneRing blijkt dan toch maar helemaal te kloppen.
Enthousiast pak je je fototoestel en wilt dit gaan vastleggen als het sluitende bewijs.
“Mag ik effe wat foto’s nemen”, vraag ik de naar buiten komende bewoner. “Ben je een makelaar of zo” was zijn antwoord. Toen ik uitlegde waarom ik hier kwam en hoe het verhaal luidde was hij meteen akkoord.
Van de vorige bewoner Hein de Jong (rond 1899 dus) was hem niets bekend, die naam had hij nog nooit gehoord. Zijn voorganger in dit huis was ene Buis en die moet er een ontiegelijke tijd geleden al in gewoond hebben.
En van een gevelsteen met twee vissen daar had ie ook nog nooit van gehoord.

Ik wees hem fijntjes zowel op de voorgevel ( een vis naast het huisnummerbord), op de vismakelaar op de aanbouw als op de brievenbus met het opschrift “De Twee Vissen”.
Beter bewijs kon er toch niet zijn?
Lachend vertelde hij me dat zijn achternaam Vis was en dat hij er nu met zijn vrouw ( een Manteltje) – met z’n tweetjes - woonde >> twee visjes.
Maar zijn voorganger (Buis dus) had een dochter die hij kende en daar zou hij navraag doen of zij iets wist van Hein de Jong en de oude gevelsteen.

We weten dus nog steeds niet of die visserman De Jong in 1899 inderdaad op nr. 398 woonde en over de gevelsteen is het laatste woord ook nog niet gesproken.
Maar er woont nu wel ene Vis en die laat zijn naam dus duidelijk uitkomen.
<< (tot zover onze lezer)

Namens de oudheidkamer hartelijk dank voor uw bijdrage aan ons verhaal over het bottertje en de mooie foto's. Doe vooral de groeten aan de "Visjes" bij een volgende gelegenheid, ze zijn van harte welkom in de Leliestraat, want ook van dat inmiddels geannexeerde gedeelte van Oostzaan hebben we nog veel meer prachtige foto's uit de vorige eeuw.
(Vervolg: zie 29 november)

HerinneRing 04416 - 19 november 2005

Het Weeshuis - leven zonder ouders

Elke school in Oostzaan beschikt over deze lesbrieven. Steeds zijn we op zoek naar mogelijkheden om de geschiedenis van Oostzaan onder de aandacht te brengen van de jongeren, die we zoveel mogelijk informeren over hun eigen dorp.
Ook in de Openbare Bibliotheek van Oostzaan liggen deze multomappen met alle reeds uitgekomen onderwerpen. We willen immers de geschiedenis van Oostzaan onder de aandacht brengen, van de ouderen, die we vragen hun kennis met ons te delen en van u, die we daar ook graag van laten mee genieten.

Lesbrief: Het Weeshuis kunt u hier zien.

Eén van de bekendste Oostzaanse weeskinderen was de latere burgemeester Teer. David werd daar geplaatst, samen met zijn broer, nadat zijn ouders (beiden in 1872), waren overleden. Een vroege foto van David Teer vonden we terug in het archief bij het fanfarekorps "Concordia", voorloper van de latere muziekvereniging met dezelfde naam. Volgens het onderschrift gemaakt op 14 december 1893, waaruit zou blijken dat David 26 jaar was. De naamsverwijzing die aan deze foto is gekoppeld, stelt ons voor raadsels. David zou de vierde van links zijn op de voorste rij. Wij menen echter dat hij de derde van links is, juist, die met de karakteristieke sik! Klik eventueel op de foto voor een grotere afbeelding.
Wie helpt ???

HerinneRing 02701 - 18 november 2005

Het huisje van Engel, de klompenboer

Aan het Zuideinde, nog specifieker Brakenburg.
Precies achter het woord Oostzaan, thans Zuideinde 396, staat een wit huis met een dakkapel, daar woonde deze klompenboer, die voluit Piet Engel heette. Dat wil zeggen Piet woonde daar in 1932, toen deze foto werd gemaakt, maar misschien in 1899 wel zijn vader?
Het verhaaltje over de botter maakt nogal wat los en dat is precies de bedoeling.

Brakenburg lag ten westen van de wegsloot, maar bruggetjes ontbreken, omdat er op deze hoogte langs de sloot een apart paadje liep, voor de huisjes langs.
Omdat het eerste huisje rechts een houten huis is, zal de visserman dan wel zuidelijker hebben gewoond, immers aan zijn huis moet nog een gevelsteentje te ontdekken zijn. Met een relatief klein stukje lopen, bereikte hij de Oostzanerdijk, vanwaar hij over open water naar zijn Durgerdammertje kon komen.
Verse haring, bijna voor de deur.

HerinneRing 051117 - 17 november 2005

Nogmaals de botter, maar ook een jol

Eergister meldden we de "vondst" van de OZ2, een Oostzaanse botter afgemeerd bij Durgerdam. Vandaag reeds kunnen we een antwoord aan u doorgegeven over dit schip.

Deze botter was het eigendom van een Oostzaanse visser genaamd Hein de Jong. Hij viste op wat toen nog de Zuiderzee was. Omdat de Zuiderzee toen nog zout was, kon hij daar, met zogenaamde hoepelijke fuiken, op haring vissen.

Hein de Jong woonde toendertijd in het Zuideinde naast Engel, de klompenboer. Het huisje staat er nog steeds en zou een gevelsteentje moeten hebben waarop vissen zijn afgebeeld. In 1938 werden de fuiken van Hein gekocht door Cornelis van Berge, die ze aanschafte voor zijn zoon Dirk. Die had het plan opgevat om visserman te worden en heeft dat ook een tijdje gedaan.
Tot zover.

Een andere opmerkelijke vondst is onlangs gedaan in het Oostzanerveld.
Deze Oostzaner bunjol wordt door Gerrit Schutten in zijn "Verdwenen schepen" een Zaanlandse bunjol genoemd. Toch vermeldt hij als bouwer De Boer te Oostzaan. Het fuikenschuitje zou afgeleid zijn van de Zaanlandse boerenjol (melkjol) welke gebouwd werd door Siem van Schaik aan het Noordhollands kanaal. De Oostzaner bunjol was echter breder dan de melkjol, zodat de visser een wat minder rank scheepje had. Na de Tweede Wereldoorlog werd de bunjol voorzien van een spiegel voor een buitenboordmotor. Het scheepje van de foto werd eind juli 2005 net onder de waterspiegel in het Oostzanerveld ontdekt en gelicht. Het eikenhouten schuitje bleef zowaar drijven en verkeerde in redelijke conditie. Restauratie is zeker de moeite waard.
Ref: http://www.vaartips.nl/visserij.htm#oostzaner van Ids Koopmans

HerinneRing 051114 - 16 november 2005

Vol verwachting klopt ons hart

Donateuravond op 14 november 2005, nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Voor het eerst in de "polder" in het gebouw van Excelsior, nu eens op een maandag en niet op de dinsdag, want al te vaak sloten we een groep donateurs uit, die op dinsdag andere verplichtingen hadden.
Spannend, want zouden onze trouwe bezoekers daar wel willen komen? Andere dag, andere plek. Het antwoord: "Jaaaaaaaah". Voorzichtig werden er 100 stoelen klaar gezet en om kwart voor acht werd er al driftig met extra stoelen gesleept. Prima dus en nu ruimte zat.

Om acht uur gingen we na een kort welkom door Piet Roels van start met:

Een wandeling op het grote projectiescherm aan de hand van tekeningen, foto's en schilderijen door Oostzaan, van pre-historie via de middeleeuwen tot bijna heden, van west naar oost, van noord naar zuid. Dat alles begeleid door vakkundig commentaar, feitenmateriaal, talrijke anekdotes, interviews uit het rijke bestand van Radio9 en inbreng en aanvulling uit de zaal.

Uit het geroezemoes van de zaal bij het verschijnen van een nieuwe afbeelding en de opmerkingen in de pauze en achteraf mogen we afleiden dat het een geslaagde avond is geweest.
Zuks is voor herhaling vatbaar en voor allen hierbij betrokken: BEDANKT !!

HerinneRing 06143 - 15 november 2005

Van die dingen .... Oostzaanse vloot?

Bestaat er toeval? Misschien, maar vaker nog is het wellicht oplettendheid. Achtzaam zijn, wel of niet ontstaan uit interesse. Kennen we allemaal niet het verschijnsel van de grote hoeveelheid voorbij komende auto's van het zojuist uitgezochte nieuwe modelletje van ons volgende vehikel?
Natuurlijk RIJDEN er niet meer, maar we zien ze wel vaker.

To the point, een oplettende donateur verraste ons met dit prachtige plaatje.
Gered van de ondergang in een container, want "Wat heb je aan die ouwe troep?".
Nou, wij willen ze wel.
Voorzien van de volgende tekst:
oz2-1899; 142 - De Botter OZ2 uit Oostzaan op de rede van Durgerdam gefotografeerd door Jacob Olij in 1899. Durgerdam heeft een vloot van om en nabij 100 botters gehad. De OZ2 is zo’n typische kleine ‘Durgerdammer’ een uiterst elegant bottertje.

Deze Jacob Olij is waarschijnlijk niet de bekende fotograaf Jacob Olie uit Amsterdam, Olij was een lokale familie in Durgerdam. Niettemin een prachtig plaatje, het gebouwtje op de achtergrond staat er nog steeds en in deze hoek kan je op de dijk een heerlijk kopje koffie drinken met nog steeds ditzelfde mooie uitzicht, alleen het scheepje ligt er niet meer.
OZ2 suggereert dat er ook minstens een OZ1 is geweest; wie helpt?????

HerinneRing 00487 - 14 november 2005

Het bloed kruipt waar .....

Mochten we ons eerder al verheugen in belangstelling uit het buitenland, als eerste was België aan de beurt, maar al snel daarna o.a. ook Zwitserland, vandaag melden we u een berichtje uit Amerika.
Niet zo erg verrassend, immers talloze Nederlanders zijn daar in de afgelopen eeuwen neergestreken en daar spreken ze na twee, drie generaties en soms meer, nog steeds hun moedertaal en beschikken ze over een gezonde interesse in hun vaderlandse verleden uit eigen herinnering of door overlevering.
Ik citeer:

>>Sent: Saturday, November 12, 2005 3:54 PM
Subject: Re: Fw: Stichting Oudheidkamer Oostzaan
Dear Pat,
All OK over there? Here all is well!
Thanks for sending the WEBSITE of your friends friend.
I enjoyed his film about what we here call DE ZAANSTREEK once a line of dwellings in the 18th and 17h century along both sides of a small river called DE ZAAN near Amsterdam.
Then hundreds of windmills powered all kind of factories from wood to spices.
Wood from Scandinavia and spices from the orient and Indonesia.
Then most wood was used for building ships and typical local houses.
Last week Poetin was in The Netherlands.
He made a pilgrimage to the Zaan to see the house his predecessor PETER THE GREAT once lived for a few days in the 17th century. Then it was a kind of Silicon Valley. During his stay this tzaar recruited many dutch technicians to help him modernize Russia. One of the works they became involved with was the construction of St Petersburg. Come and see the Zaan!
This was our news!
With love from Hannie and Dirk<<

Na zoveel vriendelijkheid past ons deze groet, ze zullen vast nog wel eens terugkomen op deze pagina.

Historisch Bekeken (44) - 13/11/2005

Hout, heel veel hout

Het schrijven van een rubriek zoals deze is vooral leuk door de vele reacties van de lezers van dit blad. En als ik bepaalde dingen niet weet, dan zijn er ook altijd oplettende lezers die wel over de juiste informatie kunnen beschikken. Enkele weken geleden schreef ik over houtwerkers en over het handmatig lossen van zeeschepen met hout. De heer Achter uit Amsterdam-Noord belde onmiddellijk op en zo is mijn kennis ook weer bijgespijkerd.

Potjes en banken
Op de foto is een houtschip te zien, zo volgeladen met gezaagd hout dat het schip bijna dreigde te kapzeisen. En op de voorgrond is het totale wateroppervlak gevuld het enorme boomstammen. Zo komen alle vormen van hout bijeen. De heer Achter vertelde dat hij eens met tien collega’s vanuit Amsterdam naar IJmuiden werd gestuurd. Daar was een houtschip binnengelopen dat zoveel slagzij maakte dat doorvaren naar de Amsterdamse haven te risicovol was. Voorzichtig werd eerst één zijde gelost zodat het weer iets rechter kwam te liggen. Dat lossen ging met behulp van potjes, halfhoge en hoge banken. Een potje is een rol op een plankje, banken zijn rollen op halfhoge en hoge standaards. Via die verschillende rollen konden de houtwerkers de balken en planken verwerken. En voor hun buik hadden ze een ‘leer’, een soort lederen schort waarover de planken konden glijden. Een paar weken geleden heb ik hetzelfde verhaal verteld, alleen nu kan ik de juiste benamingen bij de juiste werktuigen vermelden.

044 Hout heel veel hout
foto Bram Veenman

Puntjesbaas
Er is een groot verschil tussen hout en ambtenaren. Hout werkt. Om dat werken tegen te gaan, moet het hout langzaam drogen. De gezaagde planken werden dan ook opgestapeld met een latje ertussen zodat het droogproces goed kon verlopen. Op de houtwerf van Bruynzeel aan de Pieter Ghijsenlaan in Zaandam reden dan ook de elektrische karretjes om de houtstapels te verplaatsen. Een bel waarschuwde de mensen in de buurt dat het karretje zich in beweging zette. De heer Achter vertelde ook dat hij enige tijd had gewerkt als puntjesbaas. Bij het opstapelen van de planken moest er wel een nette stapel ontstaan: recht en aan één kant alle uiteinden precies boven elkaar. Daarvoor zorgde de puntjesbaas. Terwijl de houtwerkers het hout aangaven, stopte de puntjesbaas met zijn hand op het juiste moment de planken en balken. In die tijd was het dan ook letterlijk handwerk.

Dekschuiten
Vanuit de haven werd het hout verder getransporteerd via dekschuiten die met kleine sleepbootjes in een lange, kronkelende sleep naar hun bestemming werden gebracht. Die dekschuiten waren ook een ideale speelplaats. Op je buik liggend en overboord hangend kon je allerlei rommel uit het water vissen. Als je snel genoeg een grote pluk wier uit het water trok en op de dekschuit gooide, dan kon je tussen het wier de glasaaltjes zoeken. Via een glazen potje verhuisden die dan later naar een oud aquarium thuis. Zo probeerden we zelf onze eigen paling te kweken. Helaas lukte dat nooit en stierven de glasaaltjes voortijdig. En ik heb ook nooit het geduld kunnen opbrengen om naar een dobber te staren en zo overheerlijke vissen te verschalken. Gelukkig is voor ieder probleem een oplossing: de visboer !

Deze tweewekelijkse rubriek is eerder verschenen in het Noord-Amsterdams Nieuwsblad en het Zaans Stadsblad en wordt verzorgd door Rob Veenman van de Oudheidkamer Oostzaan, bereikbaar via r.veenman@vpcconsult.nl en via postbus 558, 1440 AN Purmerend. Tips, verhalen, meldingen over historische activiteiten en dergelijke zijn van harte welkom.

HerinneRing 02627 - 12 november 2005

Alweer iets nieuws?

Nee, eigenlijk niet, maar toch weer wel. We publiceren vandaag een exemplaar van de LESBRIEF, die al enige tijd geleden is bedacht en geproduceerd. Tijdens één van de monumentendagen ontstond het idee om aan de Oostzaanse schooljeugd wat meer achtergrond informatie ter beschikking te stellen over de historie van ons dorp. Nu het overgrote deel van de werkzame onderwijzers geen Oostzaanse achtergrond meer heeft, hadden ook zij daar wel oren naar. Dat signaal is door de oudheidkamer opgepakt en met behulp van enige professionele krachten uit het (dorpse) onderwijs uitgewerkt en gemaakt.

Vandaag publiceren we de lesbrief over HET WAPEN VAN OOSTZAAN, echter onder de naam:
KAZEN of KOLEN - typisch Oostzaan

Elke school in Oostzaan beschikt hier al over en we hopen oprecht dat er aan en mee gewerkt wordt, binnenkort zullen we dat ook eens komen navragen.
Ook in de Openbare Bibliotheek van Oostzaan liggen deze multomappen met alle reeds uitgekomen onderwerpen.
Steeds zijn we op zoek naar mogelijkheden om de geschiedenis van Oostzaan onder de aandacht te brengen, van de ouderen, die we vragen hun kennis met ons te delen, onder de jeugd, die we zoveel mogelijk informeren, van u, die we daar ook graag van laten mee genieten.
Kazen of Kolen kunt u hier zien.

HerinneRing 06082 - 11 november 2005

Vondst menselijke botten Oostzaan

OOSTZAAN Bij een nieuw industrieterrein in Oostzaan werd een groot aantal menselijke botten gevonden. De vondst werd gedaan door een vrouw en haar zoon. De botten zouden uit de grond rond de kerk in Oostzaan komen, maar burgemeester Möhlmann sluit dat uit.
11 november 2005 (RTV-NH) deze uitzending loopt vandaag, vanaf morgen waarschijnlijk te zien in het nieuwsarchief van RTV-NH.

Van oudher is er in en rondom de Grote Kerk in ons dorp begraven. Wie centjes genoeg had, kon een plekje verwerven in de kerk, tot dat op een gegeven moment werd verboden, dat gebeurde niet alleen hier maar ook elders in het land. Hoe oud de oudste graven zijn is niet exact bekend, waarschijnlijk gaat dat terug tot het ontstaan van de kerk, zo'n 800 jaar geleden.

Herhaaldelijk is de begraaflocatie aangepast aan de eisen van de tijd, nog onlangs is een groot gedeelte van de inmiddels Algemene Begraafplaats geruimd om weer plaatsen te scheppen voor de toekomst. Deze foto is nog van vóór het ontstaan van de Ds Nanne Zwiepsingel, rechts naast het pad zien we nog de Kerksloot, die oorspronkelijk doorliep tot onder het Zuideinde door. Wie weet in welk jaar deze situatie definitief verleden tijd werd?

HerinneRing 05138 - 10 november 2005

Zuid, Noord of West?

Duidelijk herkenbaar zijn de wegsloot, het wegslootbruggetje, de bovengrondse gasbuis, die met een groot vierkant langs de brug het gas transporteert van de kant van de weg, bovenlangs naar het erf en zo verder naar het huis. Er is ook een boenwal aanwezig, nou ja, de restanten.
Deze walletjes werden o.a. gebruikt om de melkbussen te 'reinigen', maar ook wel voor de afwas.
Dat dat nou niet echt heel gezond was, behoeft nu geen betoog, maar die inzichten waren toen niet algemeen verspreid en met name Dr Thorbecke heeft zich jarenlang moeten beijveren om hier verandering in te brengen. Nu weer even terug naar de locatie, die weten we dus niet. We roepen andermaal uw medewerking in om de plaats van dit huisje te bepalen.
Een mailtje versturen kan door op het envelopje te klikken dat zich onder dit bericht bevindt. Vermeld aub wel het nummer uit de titel. Je kunt de foto groter maken door erop te klikken.

02/02/2006 uitsluitsel van de hand van historicus Jelle Brinkhuijsen:
Kerkbuurt 69

HerinneRing 051109 - 09 november 2005

Uit de school geklapt

Gisteren, ja u leest het goed, immers de geschiedenis daarvan is vandaag geboren, hebben we de plannen voor het najaar en het volgend jaar besproken. Dat doen we elke maand een keer en de ene keer is dat wat spannender dan de andere. "Lopende" zaken passeren de revue en zijn meestal wel bij ons bekend, maar soms zien we aanzetjes voor nieuwe plannen in een uitgewerkte vorm en dat is dan weer wel heel verrassend.
Gisteravond gebeurde dat ook: een ontwerp voor de kaft en inhoud van een voor volgend jaar geplande uitgave omdat we in 2006 vijfentwintig jaar bestaan.
Nee, ik ga u geen plaatje laten zien, want dat is natuurlijk nog 'onder curatele', maar vertel u wel vast dat de aaaah's en ooooh's niet van de lucht waren. Als u tzt net zo enthousiast reageert als wij komt het helemaal goed. Het is een prachtig onderdeel van de vele activiteiten die voor dit jubileumjaar zijn gepland, maar daarop kom ik later wel eens terug.

Rest mij vandaag nog u te vertellen dat alle lampen buiten weer branden, dankzij onze oplettende buren. Met enige regelmaat stappen ze bij ons binnen met bijvoorbeeld de mededeling: "Oostzaan is uit", waarmee bedoeld wordt de gevelverlichting aan de kant van het woord Oostzaan is uitgevallen.
Een goede buur is beter dan een verre vriend, maar waarderen doen we ze allemaal. Reacties van de overkant van de straat of van de overkant van de oceaan, het is ons om 't even.

HerinneRing 01228 - 08 november 2005

Noorderkerkbuurt

Van 't één, komt 't ander. Gisteren troffen we hem aan in een bijrol, maar vandaag prominent aanwezig in al zijn autoriteit en zeer waarschijnlijk op dat moment het "hoogste gezag" ter plaatse:
Hindrik Spelde, dorpsveldwachter te Oostzaan.

Hoe lommerrijk was Oostzaan nog in die tijd, rechts op de foto onderscheiden we het, met prachtige bomen omringde, huis van Dr Rutgers van der Loeff, arts alhier van 1905 tot 1923.
Vóór dat het postkantoor gebouwd werd, verrees ter plaatse (tweede huis rechts met hoge gevel) de winkel van W Buijs, thans Kerkbuurt 44. Dit huis verbrandde op 14 januari 1904.
De veldwachter met rijwiel, dat dan weer wel, maar zijn sabel zal wel thuis gehangen hebben, want echt nodig had hij dat niet tenzij voor het protocol, zoals gister. Wie er nog meer op deze afbeelding staan, is zeer waarschijnlijk niet meer te achterhalen. Deze foto is van 100 jaar geleden, dus die kans is zeer gering, maar je weet maar nooit....niet geschoten, altijd mis.
Verras ons met een mailtje.

HerinneRing 00035 - 07 november 2005

Koningin Wilhelmina op Oostzaan

De grond was, om zo te zeggen, nog maar nauwelijks droog of onze toenmalige vorstin bezocht het dorp om met eigen ogen te aanschouwen hoe men de watersnood had doorstaan.

Op 22 mei 1916 bezocht zij, in het gezelschap van o.a. haar adjudant jhr C Hooft Graafland (rechts naast degene die met zijn rug naar ons toestaat) een aantal locaties in Oostzaan.
Zo kennen we foto's van deze gebeurtenis uit de Kerkbuurt en ook in de Haal.
Maar deze levert ons toch weer een raadseltje op: WAAR is dit?
(Je kunt de foto hiernaast groter maken door erop te klikken.)
Waarschijnlijk wel in het dorp, want hoewel we burgemeester Teer op deze foto niet kunnen waarnemen, is er een andere autoriteit links naast de koningin te herkennen: dorpsveldwachter Hindrik Spelde met donker jas en ongetwijfeld gepoetste knopen.

Een mailtje kan je kwijt door op het envelopje te klikken dat zich onder dit bericht bevindt. Vermeld aub wel het nummer uit de titel.

HerinneRing 05616 - 06 november 2005

Watersnood 1916

Talloze foto's van de watersnood zijn al de revue gepasseerd. Vaak is er, ook door de oudheidkamer al aandacht aan besteed. Volgend jaar negentig jaar geleden, dus weinig kans meer op ooggetuigen, zou je zeggen. Krijgen we nog gegevens boven water van deze oer-Hollandse ramp?

Er werd ook in die tijd al heftig gefotografeerd en zeker deze gebeurtenis inspireerde talloze fotografen. Meestal zijn deze foto's bekend, al gepubliceerd en voorzien van details over locatie of bewoning. Niet met deze echter, we weten niet eens zeker of het wel Oostzaan is, want soms "verdwaalt" een foto in ons archief.
We doen dus weer een beroep op u, wie kent deze locatie en helpt ons deze afbeelding te plaatsen.

Zou het niet prachtig zijn als dit nou juist de plek was die wel door een ooggetuige werd beschreven en letterlijk voor ons naliet:

Watersnood - Grootedijk
Broek in Waterland bij Katwoude 13 Jan 1916
Het water komt eerst 2 dagen en een nacht te Oostzaan, dus wij Oostzaners hadden de tijd om huisraad en vee te redden. Maar het is meest de bange natuur zodoende is er veel huisraad verloren gegaan. Wij zijn op 14 Jan naar Zaandam gevlucht, en kwamen eerst 7 April naar huis. De dijk kwam maar niet dicht. De schade die de meeste mensen leeden werd niet vergoed enkel de armste, de gegoede menschen kregen niets de rijken geheel niets. De huizen waren vol smeer en prut het was een smeerboel later kwam alles nog goed, buiten verwachting
Oostzaan Zuid A171; Aagje Kuiper Jd.; te Oostzaan Zuid

Historisch Bekeken (43) - 05/11/2005

Broeder, hoe smaakt gij?

Een paar jaar geleden heb ik een broederpan geërfd of is het ‘georven’. Ik heb tenslotte geen Nederlands gestudeerd dus ik twijfel regelmatig over bepaalde schrijfwijzen. Dan moet het woordenboek uitsluitsel geven. ‘Geërfd’ blijkt de officiële versie te zijn terwijl ‘georven’ de bekakte vorm in de volkstaal is. Mijn erfstuk, de broederpan, ligt al jarenlang weg te kwijnen op de zolder, maar dat zal de komende tijd wel veranderen. In het voorjaar zijn we van plan in de Jol, het tijdschrift van de Oudheidkamer Oostzaan, te starten met recepten uit het verleden. En als eerste zullen we een ‘rijk’ recept van broeder plaatsen. Maar mijn broederpan, of beter gezegd de broederpan van de familie Veenman, is alleen gebruikt voor armelui’s broeder: zonder krenten en rozijnen, sucade en boekweitmeel. Gewoon een klef meelproduct zonder verdere toevoegingen, maar wel met lekkere, warme stroopsaus.

043 Potten en pannen in museum Grietje Tump
foto Rob veenman

Amsterdamsche
Mijn bron voor oude recepten blijft het kookboek van mijn moeder, het Kookboek van de Amsterdamsche Huishoudschool, samengesteld door de leerares C.J. Wannée. Het aardige van dit kookboek, waarvan de eerste druk in 1910 verscheen, is de verkrijgbaarheid ervan. De 26ste druk van het kookboek van mejuffrouw Wannée ligt nog steeds in de winkel. Tarwebloem, boekweitemeel, melk, eieren, gist, krenten en rozijnen, sucade, reuzel of Delfia. Dat waren volgens Wannée de ingrediënten voor dit nagerecht. Ook dat klopte niet bij de familie Veenman, want wij aten vaak broeder op zaterdag als hoofdgerecht. De reuzel was vroeger een standaard ingrediënt in de meeste keukens. De sterke lucht en smaak kan ik nog zo voor de geest halen. Delfia, zoals genoemd in het kookboek was mij volslagen onbekend en bij nader inzien is dat ook vrij logisch, gelet op hetgeen ik nu weet over het product. Ook hierbij heeft internet binnen vijf minuten het antwoord gegeven. De website van het Museum Het Prinsenhof in Delft geeft enkele recepten die bereid kunnen worden met Delfia, één van de oude producten van Calvé uit Delft. Gelet op die achtergrond is ‘Delfia’ ook een heel originele naam. Delfia blijkt een goed en misschien wel een gezonder alternatief voor reuzel, gemaakt uit kopra, het witte vruchtvlees van de kokosnoot. In die tijd zal het zeker geen product zijn geweest dat binnen het bereik van de arbeidende klasse zoals de Veenmannen heeft gelegen.

Uw recept
Broeder was vroeger een veel genuttigd recept, ook in de tijden dat kookboeken nog niet ingeburgerd waren. Honderd jaar geleden werden de meeste recepten gewoon doorgegeven van vader op zoon of van moeder op dochter. Zo zal iedere familie eigen recepten hebben gehad: voor broeder en voor veel andere gerechten. Kookboeken uit die tijd zijn er genoeg, maar veel persoonlijke gerechten lijken de komende tijd verloren te gaan. Daarom zijn we nu bijzonder geïnteresseerd in UW recepten voor broeder en voor andere gerechten zoals die meer dan vijftig jaar geleden gegeten werden. Schroom niet en klim in de pen. Schrijf uw oude recepten op zodat ze voor het nageslacht bewaard kunnen worden. En stuur ze op zodat we in deze rubriek en eventueel in andere publicaties aandacht kunnen besteden. Bij voorbaat mijn dank.
Deze tweewekelijkse rubriek is eerder verschenen in het Noord-Amsterdams Nieuwsblad en het Zaans Stadsblad en wordt verzorgd door Rob Veenman van de Oudheidkamer Oostzaan, bereikbaar via r.veenman@vpcconsult.nl en via postbus 558, 1440 AN Purmerend. Tips, recepten, verhalen, meldingen over historische activiteiten en dergelijke zijn van harte welkom.

Dag Kerkbuurtschool - 04/11/2005

Zoals we een paar dagen geleden al hebben gemeld, de nieuwste Jol is uit.
We staan stil bij het verdwijnen van de Kerkbuurschool samen met (oud)-leerkrachten en (oud)-leerlingen, het was toch even slikken.
Er werd zelfs spontaan een reünie georganiseerd door een bepaalde schoollichting naar aanleiding van dit gebeuren.

Ook onze Jol staat deze keer vol met verhalen, foto's en anekdotes uit het rijke verleden van deze school. Om even te "proeven" stellen we twee pagina's ter beschikking.
Het is wel noodzakelijk dat u hiervoor Acrobat Reader op uw PC heeft geïnstalleerd.
Pagina 3 en Pagina 35

klik hier voor gratis download ACROBAT READER http://www.adobe.nl/products/acrobat/readstep2.html

Voor wie (nog) geen donateur is van de Stichting Oudheidkamer Oostzaan, deze Jol is in beperkte mate te verkrijgen via de vrije verkoop bij de firma Top-1-Toys, Zuideinde 77 in Oostzaan. De kosten bedragen Eur. 3,95 per stuk. Maar OP IS OP.
Neem geen riscio en meldt u aan als donateur, dan ligt ie de volgende keer gewoon op uw deurmat.

HerinneRing 04142 - 03 november 2005

Kleurrijke dorpsfiguren

Kon het toch niet laten om nog even terug te komen op de familie Plooijer. Nu Nier het dorp is ontvallen en hij een mooi plekje heeft gekregen achter de kerk, is een deel van zijn nalatenschap bij de oudheidkamer terecht gekomen.

Van Nier zijn talloze anekdotes bekend in het dorp en hij zal, als we zuinig zijn, tot in lengte van dagen in onze herinneringen een rol blijven spelen, vooral als er gelachen dient te worden. We doen hem geen recht om ze hier te vertellen (ze verdienen veel meer ruimte, wellicht straks eens in de Jol), dus als u zich geïnspireerd voelt, deel ze dan met ons. Wilt u ze zelf niet opschrijven, geen probleem, dan doen wij het voor u, als ze maar niet verloren gaan.

We gaan nog even een generatie terug, naar die prachtige oude foto's van zijn vader, Jan Plooijer.
Ook die waren een onderdeel van Nier's nalatenschap, maar helaas niet voorzien van namen.
Toch is er nog wel het een en ander te achterhalen, want de gelijkenis is treffend. Dit in combinatie met de oorsprong geeft ons een indicatie die alleen nog maar een bevestiging behoeft van hen die het weten: u dus.

Een mailtje kan je kwijt door op het envelopje te klikken dat zich onder dit bericht bevindt.
Vermeld aub wel het nummer uit de titel.

Je kunt de foto hiernaast groter maken door erop te klikken.

HerinneRing 01330 - 02 november 2005

Kerkbuurt 34

Het blijft het mooist, als we deze rubriek kunnen vullen met echte correspondentie tussen het publiek en de oudheidkamer Oostzaan. Ik besteed dus graag aandacht aan Kerkbuurt 34, waarover ik onlangs een berichtje ontving.
Wie er vandaag de dag aan voorbij komt, zal hebben gezien dat het wordt verbouwd en zo te zien nog al grondig. Echter aan de overkant wordt ook verbouwd en dat pand trekt, niet geheel en al ten onterechte, veel meer aandacht.
Toch zijn we gevoelig voor het argument van de huidige eigenaar dat het oude pand van de fa. Rep, schilders, ook belangrijk is. Zeker een roemrijk verleden, niet in de laatste plaats door zijn bewoners.
Van dit pandje hebben we tot nu toe maar één fotootje kunnen traceren. Weliswaar meerdere keren, maar het blijft maar één plaatje, waarschijnlijk uit de vijftiger jaren. Geheel rechts zien we nog het pand Kerkbuurt 32 van Simon Westerneng, visboer te Oostzaan.

Toe, kijkt u eens in uw oude fotoboeken of daar niet nog een ander plaatje van hetzelfde adres is terug te vinden. Af te staan hoeft u niets, we scannen uw foto('s), waar u bij staat en ze kunnen dus meteen weer met u mee terug.

Een mailtje kan je kwijt door op het envelopje te klikken dat zich onder dit bericht bevindt. Vermeld aub wel het nummer uit de titel. Je kunt de foto hierboven groter maken door erop te klikken.

HerinneRing 00268 - 01 november 2005

Op de kop af ....

één dag later al resultaat (zie 31 oktober 2005)
vlnr 1 NN, 2 NN, 3 NN, 4 NN, 5 NN Plooijer, 6 Hendrik Korsse en
7 Piet Gans tijdens de werkverschaffing rond 1931.

NN Plooijer zou dan best eens de vader van Reinier, Jan Plooijer, kunnen zijn.
Hem waren we ook al eens in een foto uit 1907 tegen gekomen, toen ook in gezelschap van een aantal "maten".
Ook toen al stak hij met kop en schouders boven zijn collega's uit en dat was op de vorige foto ook duidelijk te zien.

Van deze afbeelding kennen we alle namen: Sien Tump (alleen het hoofd) zichtbaar, dan volgen Jan Kuiper, Paulus Hein, Hendrik Rep (Hein van Ko), C P J Busch, Jan Plooijer, Jacob Korsse en Gerrit de Lange.

Jan Plooijer werd "de notaris" genoemd, misschien wel vanwege zijn lange postuur, wie zal het zeggen, u misschien?

Weet u wellicht dan ook WAAR deze foto werd genomen en welk soort werk daar werd verricht?

Waren het kippenplukkers en zaten ze in die schuur hier links, slechts naar buiten gekomen voor het plaatje?
Het antwoord kan je kwijt door op het envelopje te klikken dat zich onder dit bericht bevindt. We horen graag van je.
Vermeld aub wel het nummer uit de titel.
Je kunt de foto nog iets groter maken door erop te klikken.